Uganda blog 18

Het is toch echt tijd. De aller allerlaatste blog.

Ik heb ontzettend veel zin om weer naar huis te gaan. Ik heb zin om iedereen weer terug te zien en mijn leven in Nederland weer op te pakken. Wel ga ik het leven hier ook wel echt missen en heb ik gave nieuwe vriendschappen opgedaan. Er zijn wat vakantie adresjes aan mijn lijst toegevoegd om wat mensen eventueel weer op te kunnen zoeken. Gelukkig hoef ik voor eentje slechts naar Amsterdam dus dat scheelt :)

Mijn laatste week begon met een presentatie voor collega’s om te laten zien wat ik hier nou allemaal gedaan heb de laatste vier maanden. Dit resulteerde in een interessante discussie achteraf. Op dinsdag en donderdag stonden mijn laatste bedrijfsbezoeken op de planning. Dit was dus ook mijn laatste kans om te genieten van de mooie omgeving. Het bedrijf op donderdag was super ver weg dus ik kreeg gelukkig wel de kans om nog even goed om me heen te kijken. Het leek bijna alsof ik in een ander land was aangekomen met alle rotspartijen die ineens om me heen waren opgedoemd.

Op woensdag bleef ik op kantoor om mijn laatste dingen goed af te ronden. Naar aanleiding van mijn presentatie op maandag moest ik nog wat extra dingen verwerken in mijn verslag en ik had nog wat formulieren die ik af moest maken. Maar aan het eind van de dag was dit allemaal netjes afgerond

Donderdagavond vierde mijn directe collega haar verjaardag en hier was ik ook voor uitgenodigd. Het is in Uganda heel normaal om je verjaardag in een kroeg te vieren en de taart die je meebrengt deel je met alle aanwezigen. Al meerdere keren heb ik een stukje taart gekregen van iemand die zijn of haar verjaardag vierde. Mijn collega had een hoop vrienden en familie uitgenodigd en voor iedereen die Nederlandse verjaardagen zo saai vindt, ik heb hier ook netjes in een kringetje gezeten naast mensen die ik nog nooit had gezien. Het is dus blijkbaar toch niet zo typisch Nederlands als iedereen altijd denkt.

Op vrijdag was er een afscheidsfeestje voor me georganiseerd op kantoor. Ik had geen idee wat ik hiervan moest verwachten maar ik had wel meerdere gesprekken, half in het Engels en half in lokale taal, opgevangen over dat er dingen geregeld werden. Eenmaal aangekomen op het feestje was ik uiteraard de eerste, die Afrikaanse tijden zijn echt niet aan mij besteed. Er waren een hele hoop mensen en er was zelfs muziek geregeld en wat te eten. Er werden wat afscheidsspeeches gegeven en ik heb zelfs een cadeautje gekregen :) Een mooie afsluiter van een mooie tijd.

Na die afscheidsfeestje ging ik door naar een pubquiz. Dit was de tweede keer dat dit gedaan werd en de vorige had ik helaas moeten missen. Nadat we onze teamnaam ‘The Winners’ hadden doorgegeven kon de quiz beginnen. In Uganda zijn de pubquizzen iets anders dan in Nederland. Na elke ronde krijgt het winnende team al een prijs, een pizza in dit geval. En aan het eind van de quiz kreeg het team met de meeste punten twee flessen sterke drank en ook een pizza. In mijn team zat iemand die de vorige keer gewonnen had en we hadden een goede mix van kennis. Het resultaat was dat we de quiz wonnen en dus de flessen drank en de pizza wonnen. Echter wonnen we ook twee van de vier rondes dus in totaal werden we beloond met drie pizza’s en twee flessen drank. Kortom het was een mooie avond en het concept van al deze prijzen stond me wel aan :)

Op zaterdag had ik nog een afscheidsfeestje met de groep internationalen. Samen met een Spaans meisje hadden we onze laatste avond. We spraken af bij één van hen thuis met een hoop lekker eten en drinken. We deden wat spelletjes waarna we door gingen naar de kroeg. Na een zeer goede laatste avond was het op zondag tijd om de laatste dingen in te pakken. Om twee uur ’s middags werd ik opgehaald door mijn chauffeur en ik had geregeld dat ik samen met de Spanjaard naar het vliegveld werd gebracht.

En daar zitten we dan nu, moe, een beetje verdrietig maar ook blij om weer terug te gaan naar huis. Mijn gate is zojuist geopend en over tweeëneenhalf uur vertrekt mijn vliegtuig in een directe vlucht naar Amsterdam. Het zit er nu echt op helaas :(

Ik wist uiteraard voor mijn vertrek dat vier maanden leven in Afrika een zeer leerzame ervaring zou worden. Maar hoe dat er precies uit ging zien, daar had ik nog geen idee van. Terugkijkend op mijn tijd hier, kan ik wel zeggen dat ik vooral zelfstandiger ben geworden en ook zelfverzekerder. Verder heb ik mogen ervaren hoe ontzettend lief en vriendelijk Ugandezen zijn. Ze helpen je maar wat graag, zeker als ze zien dat je als blanke nog niet helemaal weet hoe je iets aan moet pakken of waar je heen moet.

Graag wil ik al mijn trouwe volgers bedanken voor het blijven lezen van mijn blogs en het sturen van lieve berichtjes. Ik waardeer het dat zoveel mensen met me meegeleefd hebben en onderdeel zijn geworden van dit avontuur. Dat was het dan.
Tot snel! :)