Uganda blog 16

Al regelmatig heb ik de vraag gekregen of ik ook eens over mijn werk hier kon vertellen, naast alle leuke dingen die ik doe. Tot nu toe heb ik nog niet zoveel over mijn werk verteld, ook omdat ik meewerk aan een onderzoek en niet zomaar bevindingen kan bespreken zonder dat ze bevestigd zijn. Maar mijn werk van deze week was wel gaaf en kan ik wel bespreken :)

Op maandag stond er een bedrijfsbezoek op de planning. Ik was met één van de dataverzamelaars nog niet mee geweest en we hadden gepland om dit maandag te doen. Echter was mijn begeleider ziek dus ik moest alleen op weg naar deze boer aangezien het de laatste kans was om met deze dataverzamelaar mee te gaan. Mijn begeleider had wel vervoer voor me geregeld en me het nummer van de dataverzamelaar gegeven zodat ik kon vragen waar de boerderij precies was. Dit bleek nog best ingewikkeld maar na een hoop telefoontjes over en weer tussen mijn chauffeur en de dataverzamelaar en het raadplegen van de locals bereikte ik uiteindelijk de boer. Het was mijn taak om te kijken over de data omtrent melkproductie en borstomvang correct werd verzameld. Na afloop was het tijd voor thee. Echter was de thee al gemengd met melk, wat vaak gebeurd in Afrika. Maar melk drink ik natuurlijk niet. De moeder van de boer, die geen Engels sprak, vond het heel erg dat ik geen thee nam en dit probeerde ze met gebarentaal uit te leggen. Ik probeerde op mijn beurt weer uit te leggen dat ik ziek werd van het drinken van melk maar het was allemaal erg ingewikkeld. Uiteindelijk kreeg ik een flesje frisdrank en toen was deze oude mevrouw helemaal gelukkig omdat ik dit wel aannam. Kortom een beetje een gekke situatie en ik was dan ook erg blij dat mijn begeleider op dinsdag weer fit genoeg was om mee te gaan naar de volgende boer.

Begin mei ben ik naar Kenia geweest voor een cursus over voerrantsoenen bij melkkoeien. De afgelopen week waren twee mensen die deze cursus gegeven hebben in Uganda om ons verder te helpen met het implementeren van het voerprogramma. Sinds afgelopen mei ben ik met het team bij vijf boeren in Uganda langs geweest om de voerdata te verzamelen en om het bedrijf te bekijken. De verzamelde data werd ingevoerd in het computerprogramma en zo probeerden we de boer te adviseren over wat hij zijn koeien moest voeren om de productie en zijn inkomsten te verhogen. Dit bleek in de praktijk helaas erg lastig. De data in het voerprogramma waren ingesteld op Kenia dus de exacte voedingswaarden weken waarschijnlijk iets af. Daarnaast zijn er in Kenia een hoop boeren die hun koeien niet laten grazen terwijl in Uganda eigenlijk alle boeren hun koeien wel laten grazen. Een advies geven over het rantsoen van de koe terwijl het dieet voornamelijk gras was, bleek niet zo makkelijk. Vooral ook omdat de weilanden soms uit wel tien verschillende soorten gras bestaan. Ik wist überhaupt niet dat er meer dan één soort gras was, voor mij was het allemaal gewoon groen. Kortom, de hulp van team Kenia was meer dan welkom.

Op woensdag begonnen we met een training om een extra tool binnen het programma te gebruiken en donderdag gingen we langs bij één van de bedrijven waar ons team al eerder was geweest. De man die het voornaamste deel van de cursus in Kenia had gegeven, was een Nederlander met onwijs veel kennis. Dit bleek ook maar weer toen we op het bedrijf aankwamen. Na een en ander over het programma besproken te hebben, gingen we een rondje doen over het bedrijf. Hier werd ons geleerd hoe we goed de kwaliteit van het gras in konden schatten, dit is namelijk van belang voor het bepalen van de voedingswaarden. Daarnaast leerden we waar we op moesten letten bij het scoren van de mest en werd ons uitgelegd wat belangrijk is bij het verbouwen van eigen gewassen. Er werd de boer geadviseerd om de kalveren wat ruwvoer te geven ter stimulering van de rumen (de belangrijkste maag) ontwikkeling. Toen we daarna naar de wat oudere kalveren liepen, legde hij uit dat je bij deze kalveren kon zien dat de ontwikkeling van deze maag inderdaad wat te langzaam ging. Ontzettend interessant dat je meteen kon zien wat het effect was van een tragere ontwikkeling.

De hele week probeerde ik alle nieuwe kennis in me op te nemen en alles wat we in mei hadden geleerd probeerde ik te gebruiken om uiteindelijk ook de boer te kunnen adviseren over zijn rantsoenen. Daarnaast hielp deze week ook om het grotere plaatje te zien. Buiten kennis over diervoeding, is het ook van belang dat je weet hoe je deze voeding moet verbouwen en produceren.

Op vrijdag introduceerden we het programma en haar potentie aan een aantal bedrijven die samenwerken met SNV en ’s middags gingen we op pad naar het volgende bedrijf. Alles om maar meer gevoel te krijgen bij het nut en de mogelijkheden van het programma. Zo leerden we dat we in plaats van alle afzonderlijke grassen in het rantsoen te stoppen, we beter een nieuw gras konden invoeren wat bestond uit een mengsel van alle aanwezige grassen. Op deze manier was het veel makkelijker om met behulp van het programma een goed advies over het rantsoen van de koe te geven.

Aangezien het team uit Kenia pas op dinsdag was aangekomen, was het laatste bedrijfsbezoek gepland op zaterdag. Ook hier weer deden we een rondje over het bedrijf en kregen we wat laatste tips van team Kenia die ons hielpen goede adviezen te kunnen geven. Dit was dus een hele leerzame week geweest en ik heb zin om verder met het programma te werken en de mogelijkheden te bekijken.

Aangezien ik vrijdag op tijd naar bed was gegaan, had ik zaterdag wel zin in een feestje. Maar helaas was ik tegen de tijd dat het tijd was om te feesten dusdanig moe dat ik toch maar besloot om naar bed te gaan. Die zondag was het tijd om mijn was te doen, als het goed is mijn laatste handwas voorlopig! Daarnaast ruimde ik het huis een beetje op en die middag ging ik naar een hotel om wat te werken. Met nog maar twee weken te gaan, moet ik wat vrije tijd gebruiken om alles af te ronden. Buiten in het zonnetje en met lekker eten, is dit gelukkig geen enkel probleem :)