(Uganda) Blog 7 Kenia

Jaja, ik ben in Kenia! Een paar weken geleden sprak ik met de manager van SNV en hij vertelde me over een training in Nairobi over een computer programma waarin je de behoeften van een koe kan verwerken en de voedingsstoffen in het voer daarmee kan vergelijken. Als ik wilde, mocht ik deelnemen aan deze cursus. Supergaaf natuurlijk en ook nog eens iets waar ik in mijn verdere loopbaan iets aan heb. Dus ja op het moment van schrijven bevind ik mij in Nairobi :)

Op zondag ochtend vertrokken we eerst van Mbarara naar het vliegveld in Entebbe. Dit was een autorit van ongeveer vier uur. Na een hoop gedoe met de bagage waren we dan allemaal ingecheckt. Toen we allemaal goed en wel waren ingecheckt, kregen we te horen dat onze vlucht met twee uur vertraagd was. Twee uur! Terwijl de vlucht zelf maar een uurtje zou duren. Dus ja, dat werd drie uur lang op het vliegveld wachten… Ik had gekozen voor een plek bij het raam maar toen we eenmaal het vliegtuig in konden was het al donker dus dat was ook voor niks achteraf. Naast me zat een Keniaanse pastoor die erg spraakzaam was. Terwijl ik eigenlijk gewoon even voor me uit wilde staren en wegdromen tot we weer gingen landen, was deze meneer op zoek naar gezelligheid en knoopte hij een gesprek met me aan. Toen hij erachter kwam dat ik niet gelovig was, kon hij natuurlijk niets anders dan me te proberen te bekeren. Tja… Daar zit je dan in een vliegtuig, daar kan je niet zomaar even weglopen dus dit was vrij ongemakkelijk. Gelukkig kreeg hij op een gegeven moment de indruk dat ik moe was en nadat ik vriendelijk zijn aanbod een slaapliedje te zingen had afgeslagen, hield mijn buurman de rest van de reis zijn mond.

Bij aankomst in Kenia moest ik nog een visum regelen en dit nam allemaal meer tijd in beslag dan ik hoopte. Rond middernacht kwamen we eindelijk aan in ons hotel waarna we na een korte nacht de volgende ochtend allemaal slaperig bij het ontbijt zaten. Het ontbijten duurde al langer dan de bedoeling was en op het moment dat we toch al te laat waren, moest er nog uitgezocht worden waar we eigenlijk heen moesten en hoe we daar gingen komen. Vijf kwartier na aanvang liepen we uiteindelijk de collegezaal binnen en wat bleek, de training was nog niet eens begonnen. Oh Afrika, ik denk niet dat ik hieraan kan wennen maar ik was wel blij dat we nog niets gemist hadden.

De cursus was ontzettend interessant! We leerden niet alleen hoe je met het programma om moest gaan maar we leerden ook wat het goede oogstmoment voor gewassen is (met behoud van zoveel mogelijk voedingsstoffen), waar je op moet letten als je op bezoek gaat bij een bedrijf en nog heel veel meer.

Deze training was mijn eerste ‘zakenreis’ dus in het begin moest ik even wennen aan het feit dat ik met allemaal collega’s op stap was. Op dinsdag gingen we echter met zijn allen uit eten in een restaurantje in de buurt. We aten vlees, wat aan tafel gesneden werd, met ugali (een soort matoke maar dan met mais) en een salade met heel veel peper! Ugandezen houden helemaal niet van heel gekruid eten, Kenianen daarentegen vinden dat fantastisch. Ik gelukkig ook dus ik was helemaal happy vanwege de pit die ik ineens in mijn eten ontdekte. We dronken nog wat en gingen daarna weer terug naar het hotel. Naarmate de week vorderde, leerde ik mijn collega’s wat beter kennen en al met al kan ik zeggen dat deze zakenreis me goed bevallen is :)

De training werd gegeven aan de universiteit van Nairobi en er waren ook een hoop studenten bij de cursus aanwezig. Op dinsdag sprak ik één van de studentes en zij stelde voor om me de stad te laten zien. Superlief! Dus zo gezegd zo gedaan, samen met een andere collega die voor het eerst buiten Uganda was, zocht ik wat leuke dingen op om te doen. We zouden op donderdag gaan maar dat kwam slecht uit dus we verplaatsten het naar vrijdagmiddag. Op donderdag besloten mijn collega en ik dat we zelf ook al wel vast wat dingen konden bekijken. We gingen naar het Kenyatta International Convention Centre. Dit gebouw had de mogelijkheid vanaf het dak Nairobi te bekijken. Toen we eenmaal de top hadden gevonden was het uitzicht ontzettend gaaf! Je kon heel ver kijken en Kenia heeft best een hoop bergen die je mooi kon zien vanaf het gebouw. Daarnaast kon je al het voorbijgaande verkeer en de winkels bekijken. We gingen daarna nog naar een supermarkt waar ik glutenvrije koekjes vond, helemaal top, in Uganda was ik die nog niet tegengekomen dus ik heb gelijk een voorraadje ingeslagen.

Vrijdagmiddag was het dan zover. We hadden bedacht dat we in ieder geval naar een lokale markt wilden en naar wat winkelcentra. De lokale markt bleek een souvenir markt te zijn. In Uganda had ik nog niet echt souvenirs gekocht dus op deze markt keek ik mijn ogen uit! Gelukkig was onze Keniaanse vriendin een master in onderhandelen waardoor we uiteindelijk voor een schappelijke prijs wat mooie dingen mee naar huis konden nemen. Daarna gingen we de winkelcentra bekijken. Wat was dat groot! En wat waren er veel blanke mensen! En de winkels, het leek allemaal zo westers! Ik was helemaal in mijn element en toen ik ook nog een Nederlandse winkel genaamd ‘brood’ tegenkwam waar ik een vers speltbrood kocht en lactosevrije melk vond in de supermarkt, kon mijn dag niet meer stuk. Nairobi had zoveel luxe die ik de afgelopen anderhalve maand niet gezien had, dat deed me echt goed. Moe maar voldaan kwamen we laat die avond weer in het hotel.

Op zaterdag hadden we een tweede bedrijfsbezoek waarna ik afscheid nam van de Keniaanse studenten. Ondanks dat ik ze pas een week kende, vond ik het jammer om afscheid te moeten nemen. Ik kon het echt goed vinden met sommigen en ik hoop ze nog een keer te kunnen ontmoeten. Op zondag vlogen we weer terug naar Uganda, ik lunchte nog met een laatste portie pittig eten voordat we naar het vliegtuig reden. De vlucht verliep onrustig met een hoop turbulentie maar uiteindelijk zetten we zondagavond weer voet op Ugandese bodem. Maar ik weet wel, ik wil nog een keer terug naar Kenia :)